Σε όλο το μήκος της ζωής μου, υπήρξαν και υπάρχουν κάποιοι μοιραίοι άνθρωποι, που κοστίζουν πιο πολύ από την ονομαστική αξία τους.
Φίλοι, γνωστοί, συνοδοιπόροι σε πολιτικές, συνδικαλιστικές ή πνευματικές αναζητήσεις.
Άνθρωποι που εκτίμησα, συμπάθησα, βοήθησα όσο μπορούσα με τις πενιχρές μου δυνατότητες.
Μόνο και μόνο για νάχω την ευχαρίστηση της φιλίας τους, τότε που την είχαμε αμοιβαίως ανάγκη.
Η φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα, έλεγε ο Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ.
Δυστυχώς με ελάχιστες εξαιρέσεις (μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού!) μου την …έφεραν όπως ο σκορπιός την έφερε στον βάτραχο που τον διεκπεραίωσε επ΄ ώμου, στην απέναντι όχθη.
Γι’ αυτό λέω ότι το κόστος τους ήταν τελικά δυσανάλογο και βαρύ.
Φονικό.
Αληθινός φίλος είναι αυτός που παραβλέπει τις αποτυχίες σου και αντέχει τις επιτυχίες σου.
Στοχάζομαι, ότι οι άνθρωποι είναι τόσο αδύναμοι που τις δικές τους αδυναμίες τις χρεώνουν εύκολα στον καθρέπτη - «σύντροφό» τους, δίκην αποδιοπομπαίου τράγου.
«Γιατί θέλεις να εξοστρακισθεί ο Αριστείδης?»
«Γιατί με ενοχλεί που τον αποκαλούν Δίκαιο!»
«Εσύ δεν ήσουν μαζί με τον Ιησού?»
«Όχι, εγώ δεν τον γνωρίζω!»
«Πολύ κολλητηλίκι βλέπω με τον δικό σου, τι τρέχει?»
«Όχι εγώ, αυτός!»
Το ξέρω ότι δεν δικαιούμαι να εξανίσταμαι.
Πόσες φορές δεν έχουν γίνει ή δεν έχουν ακουστεί τα ίδια και τα ίδια, σε όλες τις εποχές?
Στο κάτω - κάτω ποιος είμαι εγώ?
Αλλά είμαι αδύναμος και ευάλωτος θνητός, και ώσπου να επουλωθεί το τραύμα, κλαψουρίζω.
Αλλά σύντομα θα γυρίσει ο τροχός.
Και συν όλα τα άλλα επακόλουθα, θα γίνω σοφότερος και δυνατότερος!
Η φιλία είναι σπουδαίο πράγμα για να το εμπιστευόμαστε σε κάθε σαλιάρη, αναξιοπαθούντα και ανάξιο, που παριστάνει τον ψυχοπαραδομένο φίλο για να ωφεληθεί προσωρινά από κάτι που εσύ δεν βλέπεις δια γυμνού οφθαλμού!
Η φιλία ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες.
Το ανακαλύπτεις μόνο όταν δεχτείς την πισώπλατη μαχαιριά!
