Ο Κύριος Οδυσσέας (Συνειδησιακός διάλογος)

Χορός από φωνές: Χορηγήσατε μας τη σωφροσύνη να βρούμε την αλήθεια και τη χαμένη μας την τιμιότητα, της αλήθειας το δρόμο.

Η φωνή: Χτες πολυβολήσαμε τα παιδιά των προσφύγων και ύστερα πήγαμε και κάψαμε τα νοσοκομεία τους με βόμβες Ναπάλμ, για να μη βρίσκουν πουθενά των πληγών τους Ιάματα.

Άλλη φωνή: Έπειτα μιλούσαμε για Ελευθερία και παραβιάσεις κι άλλα πομπώδη συναφή ληστρικά και πειρατικά εγχειρήματα και δε βρισκόταν ένας δυνατός να πάρει στο χέρι του το φραγγέλιο της δικαιοσύνης και να εκδιώξει τούς πειρατές της υφηλίου και τούς ηγεμονικούς ληστές από το Γυάλινο Μέγαρο: (Μήπως λοιπόν ήμασταν όλοι μας από κάθε ανθρωπιά και εκθεσμιότητα έξω;)

Αφηγητής: Μα την πανούκλα τού 1347 πού ερήμωσε την Κων­σταντινούπολη, μα το 1439 και τη Σύνοδο της Φλωρεντίας, μα τον Κύριο Μάρκο τον Ευγενικό, μα τον Κύριο Πλήθωνα το Γεμιστό πού αρκέστηκε μόνο στα δυτικά κουφά ακροατήρια, μα τον Ιννοκέντιο τον Τρίτο πού στέρεψε τη δύναμη του Βυζαντίου, μα την τυφλότητά μας να γυμνώσουμε τα θησαυροφυλάκια της ψυ­χής και των αυτοκρατορικών και γαιοκτημονικών και μοναστηρια­κών ταμείων μας σ' αιματηρές και δογματικές διαδηλώσεις και συ­ζητήσεις στους δρόμους και στις Συνόδους της Βασιλίδος των Πό­λεων, ώστε να σκοτώνουμε τούς Παυλικιανούς ναυτικούς μας στο Θέμα της Μικρασίας για ν' ανεχόμαστε την εξουσία των ξένων έμ­πορων και των στόλων τους να διαφεντεύουν τη Βυζαντινή μας μοίρα. Μα την απληστία μας και την εγκληματική μας πενία πού μέσα της ριχτήκαμε μόνοι μας διχαζόμενοι και μη ομονοούντες για να μη δεχτούμε τα σχέδια του κυρίου Ουρμπάν του Ούγγρου μη­χανικού να κατασκευάσουμε κι εμείς τα πρώτα κανόνια και να μιμηθούμε το ναυμάχο μας Θεμιστοκλή, μα τούς φανατισμούς μας τούς ολέθριους να μη θέλουμε να τοποθετούμε τούς άξιους και τούς τίμιους στη θέση, τους πιστούς στο καθήκον και στην Αθηνά την Παλλάδα και στη γλυκιά μας Παναγία, μόνοι μας σκυμμένοι μόνο σε ατομικά μας συμφέροντα επιτρέψαμε στον εαυτό μας ν' αυτοκαταστραφούμε.

Φωνή του βάθους: Τώρα ομονοήσαμε κι αποφασίσαμε να στηρι­ζόμαστε στην ομόνοια, για να κερδίζουμε μια νίκη όπως τον Οκτώβριο τού 1940 δυνατή κι αυτάρκη και άπτερη στο πλευρό μας για πάντα, και για πάντα πιστεύοντας στον Πρόγονό μας το ναυτικό κύριον Οδυσσέα και στους Φαίακες και στην Ιθάκη, στον εξολοθρευτή των μνηστήρων, μα τούς Παλαιολόγους τούς αυτοκράτορες με το ανεκλάλητο θάρρος πού αναγνωρίστηκαν μέσα στους λόφους των σκοτωμένων μας από τα κόκκινα τ’ αυτοκρατορικά τους σανδάλια.

                         ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΠΑΥΛΕΑΣ 1985